Stanford opracowuje jedno dawkową szczepionkę nano cząsteczkową na COVID-19.
Przed pandemią laboratorium biochemika Petera S. Kima z Uniwersytetu Stanforda skupiło się na opracowaniu szczepionek na HIV, Ebolę i pandemię grypy. Ale w ciągu kilku dni od zamknięcia swojej przestrzeni laboratoryjnej w kampusie w ramach środków ostrożności dotyczących COVID-19, zwrócili uwagę na szczepionkę przeciwko SARS-CoV-2, wirusowi powodującemu COVID-19. Chociaż koronawirus znajdował się poza obszarem specjalizacji laboratorium, oni i ich współpracownicy zdołali skonstruować i przetestować obiecującego kandydata na szczepionkę.
„Naszym celem jest stworzenie szczepionki jednorazowej, która nie wymaga stosowania łańcucha chłodniczego do przechowywania lub transportu. Jeśli robimy to dobrze, powinna być tania” – powiedział Kim, który jest z Wirginii i DK Ludwig Profesor Biochemii. „Populacja docelowa dla naszej szczepionki to kraje o niskich i średnich dochodach”.
Powikłania NOP – czarny scenariusz dla ciężkich NOP po szczepionkach Pfizer staje się faktem !
Widget not in any sidebars
Ich szczepionka, opisana szczegółowo w artykule opublikowanym 5 stycznia w ACS Central Science , zawiera nanocząsteczki wysadzane tymi samymi białkami, z których składają się charakterystyczne kolce na powierzchni wirusa. Oprócz tego, że są one nazywane koronawirusami – korona po łacinie oznacza „korona” – kolce te ułatwiają infekcję, łącząc się z komórką gospodarza i tworząc przejście dla genomu wirusa, aby dostać się do mechanizmu komórki i przejąć jego maszynerię, aby wytworzyć więcej wirusów. Kolce mogą być również używane jako antygeny, co oznacza, że ich obecność w organizmie może wywołać odpowiedź immunologiczną.
Czytaj całość poniżej klikając na baner lub link:
Szczepionki nanocząsteczkowe równoważą skuteczność szczepionek opartych na wirusach z bezpieczeństwem i łatwością produkcji szczepionek podjednostkowych. Szczepionki wykorzystujące wirusy do dostarczania antygenu są często skuteczniejsze niż szczepionki zawierające tylko izolowane części wirusa. Jednak ich wyprodukowanie może zająć więcej czasu, muszą być przechowywane w lodówce i częściej powodują skutki uboczne. Szczepionki z kwasem nukleinowym – takie jak szczepionki Pfizer i Moderna mRNA, które niedawno zostały dopuszczone do użytku w nagłych wypadkach przez FDA – są jeszcze szybsze w produkcji niż szczepionki nanocząsteczkowe, ale są drogie w produkcji i mogą wymagać wielokrotnych dawek. Wstępne testy na myszach sugerują, że szczepionka nanocząsteczkowa Stanford może wywołać odporność na COVID-19 już po jednej dawce.
Naukowcy mają również nadzieję, że można go przechowywać w temperaturze pokojowej i badają, czy można by go transportować i przechowywać w postaci liofilizowanego proszku. Dla porównania, wszystkie szczepionki, które są najdalej opracowywane w Stanach Zjednoczonych, muszą być przechowywane w niskich temperaturach, w zakresie od około 8 do -70 stopni Celsjusza (46 do -94 stopni Fahrenheita).
„To jest naprawdę wczesny etap i wciąż jest jeszcze wiele do zrobienia” – powiedziała Abigail Powell, była doktorantka w laboratorium Kim i główna autorka artykułu. „Uważamy jednak, że jest to solidny punkt wyjścia dla schematu szczepionki jednodawkowej, który nie polega na wykorzystaniu wirusa do wytworzenia ochronnych przeciwciał po szczepieniu”.
Naukowcy wciąż udoskonalają i dostrajają kandydata na szczepionkę , mając na celu przybliżenie jej do wstępnych badań klinicznych na ludziach.
Kolce i nanocząsteczki
Białko występujące w SARS-CoV-2 jest dość duże, więc naukowcy często formułują skrócone wersje, które są prostsze do wykonania i łatwiejsze w użyciu. Po dokładnym zbadaniu kolca Kim i jego zespół zdecydowali się usunąć sekcję w pobliżu dna.
Aby uzupełnić swoją szczepionkę, połączyli ten skrócony kolec z nanocząsteczkami ferrytyny – białka zawierającego żelazo – którą wcześniej testowano na ludziach. Przed pandemią Powell pracował nad tymi nanocząsteczkami, aby opracować szczepionkę przeciw Eboli. Wraz z naukowcami z SLAC National Accelerator Laboratory, naukowcy wykorzystali mikroskopię krioelektronową, aby uzyskać trójwymiarowy obraz nanocząstek ferrytyny w kolcu, aby potwierdzić, że mają one odpowiednią strukturę.
W przypadku testów na myszach naukowcy porównali ich nanocząsteczki o skróconych kolcach z czterema innymi potencjalnie użytecznymi odmianami: nanocząstkami z pełnymi, pełnymi lub częściowymi pikami bez nanocząstek oraz szczepionką zawierającą tylko fragment kolca, który wiąże się z komórkami podczas infekcji. Testowanie skuteczności tych szczepionek przeciwko faktycznemu wirusowi SARS-CoV-2 wymagałoby wykonania pracy w laboratorium Biosafety Level 3, więc naukowcy zamiast tego zastosowali bezpieczniejszy pseudokoronawirus, który został zmodyfikowany tak, aby przenosił skoki SARS-CoV-2 .
Naukowcy określili potencjalną skuteczność każdej szczepionki, monitorując poziom przeciwciał neutralizujących. Przeciwciała to białka krwi wytwarzane w odpowiedzi na antygeny; przeciwciała neutralizujące to specyficzny podzbiór przeciwciał, które faktycznie działają, aby zapobiec inwazji wirusa na komórkę gospodarza.
Po podaniu pojedynczej dawki, dwa kandydujące na nanocząsteczkowe szczepionki spowodowały co najmniej dwa razy wyższe poziomy neutralizujących przeciwciał niż te obserwowane u osób, które przeszły COVID-19, a szczepionka z nanocząsteczkami ze skróconym kolcem wywołała znacznie wyższą odpowiedź neutralizującą niż szczepionki o pełnym skoku (nie nanocząsteczkowe). Po drugiej dawce myszy, które otrzymały szczepionkę z nanocząsteczkami w postaci skróconych kolców, miały najwyższe poziomy przeciwciał neutralizujących.
Patrząc wstecz na ten projekt, Powell szacuje, że czas od powstania do pierwszych badań na myszach wynosił około czterech tygodni. „Każdy miał dużo czasu i energii, aby poświęcić się temu samemu problemowi naukowemu” – powiedziała. „To bardzo wyjątkowy scenariusz. Nie spodziewam się, że jeszcze kiedykolwiek spotkam się z tym w mojej karierze”.
„To, co wydarzyło się w zeszłym roku, jest naprawdę fantastyczne, jeśli chodzi o wysunięcie się na pierwszy plan nauki i możliwość wyprodukowania wielu różnych szczepionek, które wyglądają, jakby wykazywały skuteczność przeciwko temu wirusowi” – powiedział Kim, starszy autor artykułu . „Zwykle zrobienie szczepionki zajmuje dekadę, jeśli nawet odniesiesz sukces. Jest to bezprecedensowe”.
Dostęp do szczepionek
Chociaż nowa szczepionka zespołu jest przeznaczona specjalnie dla populacji, które mogą mieć większe trudności z dostępem do innych szczepionek SARS-CoV-2, możliwe jest, biorąc pod uwagę szybki postęp innych kandydatów na szczepionki, że nie będzie ona potrzebna do zwalczania obecnej pandemii. W takim przypadku naukowcy są przygotowani do ponownego obrócenia się i poszukiwania bardziej uniwersalnej szczepionki na koronawirusa w celu uodpornienia przeciwko SARS-CoV-1, MERS, SARS-CoV-2 i przyszłym koronawirusom, które nie są jeszcze znane.
„Szczepionki są jednym z największych osiągnięć badań biomedycznych. Są niezwykle opłacalnym sposobem ochrony ludzi przed chorobami i ratowania życia” – powiedział Kim. „Ta szczepionka na koronawirusa jest częścią pracy, którą już wykonujemy – opracowując szczepionki, które są historycznie trudne lub niemożliwe do opracowania, jak szczepionka na HIV – i cieszę się, że jesteśmy w sytuacji, w której moglibyśmy coś znieść jeśli świat tego potrzebuje ”.
Widget not in any sidebars
Originally posted 2021-01-07 08:22:55.